ده دیدنی‌ای که در سفر به رم باید ببینید

در شهری که پر از آثار باستانی و ایمان به مسیحیت است، تصمیم‌گیری در مورد این که اول باید از کجا بازدید کرد، دشوار است.

شما کمتر کسی را پیدا می‌کنید که رویای سفر به رم را نداشته باشد. رم شهری با قرن‌ها تاریخ و اتمسفر رمانتیک و تعداد وحشتناکی جاذبه‌های دیدنی و تجربه هایی که واقعاً ارزش وقت گذاشتن را دارند.

البته علایق‌تان شما را در انتخاب مسیر هدایت می‌کند اما مکان‌های خاصی وجود دارد که می‌توان گفت در سفر به ایتالیا، بازدید از آن‌ها جزو ضروریات است که از آن جمله می‌توان به کولوسئوم و پانتئون اشاره کرد.

رم به قدری بزرگ است که بازدید از آن می‌تواند گیج‌کننده باشد، بنابراین گردشگران باید زمانی را هم برای گذراندن وقت در پارک یا کافه‌ها اختصاص دهند تا طعم زندگی شیرین در رم را بچشند. در ادامه دیدنی‌ترین جاذبه‌های این شهر را به شما معرفی می‌کنیم:

همان‌طور که برج ایفل نمادی از پاریس است، آمفی تئاتر فلاوین هم نمادی از رم است. کولوسئوم، این سازه‌ی بزرگی از دوران رم باستان برای ما به یادگار مانده است، الگویی برای ساخت زمین‌های ورزشی است و می‌توان گفت که زمین‌های فوتبال امروزی، بر اساس طرح همین بنا بوده که به شکل بیضی ساخته شده است.

ساخت این بنای عظیم در دوران حکومت Vespasian، در سال ۷۲ بعد از میلاد شروع شد و سپس پسرش تیتوس، با اضافه کردن طبقه‌ی چهارم، بنا را گسترش داد.

کولوسئوم برای اجرای تئاتر، جشنواره‌ها، سیرک‌ها یا بازی‌های مختلف به اندازه‌ی کافی بزرگ بود. بزرگان سلطنت و مقامات عالی امپراطوری برای تماشای بازی‌ها و مراسمات در پایین‌ترین طبقه، خانواده‌های اشرافی رومی در طبقه‌ی دوم و مردم عادی در طبقات سوم و چهارم می‌نشستند. در نزدیکی کولوسئوم، طاق کنستانتین که به همان اندازه شهرت دارد، قرار گرفته است. طاق پیروزی بعد از پیروزی در جنگ پل میلیوان در سال ۳۱۲، توسط مجلس سناو به منظور بزرگداشت امپرواطور به عنوان «آزادکننده‌ی شهر و آورنده‌ی صلح» ساخته شد.

بلیط ورودی هم تقریبا ۱۲ یورو قیمت دارد که اگر آن را آنلاین خریداری کنید کمتر هم می‌شود و تقریباً ۲ یورو برایتان ارزان‌تر می‌شود علاوه بر آن لازم نیست تا وقتتان را صرف ساعت‌ها ماندن در صف‌های طولانی کنید و فرصت دیدن دیگر دیدنی‌های رم را از دست بدهید.

ناویلی نام کانالی است که به‌منظور ارتباط میلان با دریاچه ماجیوره، کومو و شهر پاویا در قرن دوازدهم میلادی ساخته شده است. اطراف این کانال را کافه‌ها، رستوران‌ها و گالری‌های هنری زیادی مزین کرده‌اند.

واتیکان کوچک‌ترین دولت مستقل جهان است با مساحتی حدود ۰٫۴۴کیلومتر مربع که بیشتر آن توسط دیوارهای واتیکان محصور شده است.

داخل این دیوارها کاخ و باغ‌های واتیکان، کلیسای سنت پیتر و میدان سنت پیتر قرار دارد. این دولت‌شهر توسط پاپ، سرپرست کلیسای کاتولیک رومی اداره می‌شود.

این فضای کوچک جاذبه‌های متعددی برای گردشگران دارد، از موزه‌‌های آن گرفته تا خود کلیسای بزرگ. داخل کلیسای سنت پیتر شاهکار میکل آنژ، نقاشی مریم مقدس در کنار مجسمه و محرابی که اثر برنینی و دیگران است، قرار دارد.

از نمونه‌های برجسته و بی‌نظیر موزه‌های واتیکان می‌توان بهSistine Chapel اشاره کرد که نقاشی‌های مجلل و باشکوه سقف آن مشهورترین اثر مایکل آنژ است.

موزه‌های واتیکان موزه‌هایی عظیم با ۵ گالری و ۱۴۰۰ راهرو است و درست به همین دلیل است که باید حداقل چندین ساعت را به بازدید از این‌ها بدهید و از این شاهکارهای هنری و جزییاتی که در آن وجود دارد لذت ببرید.

اگر بلیط بازدید از این موزه‌ها را به صورت آنلاین پرداخت کنید ۴ یورو گران‌تر خواهد بود اما به جای آن زمان بیشتری را برایتان می‌خرد و می‌توانید با خیال راحت از همه‌ی ۱۴۰۰ راهروی این موزه دیدن کنید به جای اینکه بخواهید زمانتان را در صف‌های انتظار طولانی به هدر بدهید.

پانتئون، بهترین بنای محافظت‌شده از دوران رم باستان، به مدت ۲ هزار سال، دست‌نخورده باقی مانده است. البته پاپ گرگوری ۳ دستور داد کاشی‌های برنزی سقف این بنا را بردارند؛ پاپ Pope Urban VIII هم دستور داده بود سقف برنزی آن را کنده و ذوب کنند و در سایه‌بان محراب کلیسای سنت پیتر و قلعه‌ی سنت آنجلو استفاده کنند.

پانتئون بعد از آسیبی که در آتش‌سوزی سال ۸۰ پس از میلاد دید، بازسازی شد و حاصل آن، ساختمان آجری است که تسلط فنی فوق‌العاده‌ بالای سازندگان رومی را نشان می‌دهد.

اکنون قدم زدن در میدان رومی، در وسط یک شهر مدرن پرازدحام، شبیه برگشتن به ۲ هزار سال قبل و قدم زدن در قلب رم باستان است.

اگرچه آنچه که از این مرکز زندگی و حکومت رم باستان باقی مانده، فقط بخش کوچکی از شکوه اصلی را نشان می‌دهد (ستون‌های استوار و ویران، طاق پیروزی آن و باقی مانده‌هایی از دیوارهای بنا) اما هنوز هم تأثیرگذار است، به خصوص زمانی که به قرن‌ها پیش فکر کنید که تاریخ این میدان، تاریخ امپراطوی روم و دنیای غرب بود.

سنگ‌های این میدان برای ساخت بناهای دیگر مورد استفاده قرار گرفت؛ در قرون ۱۸ و ۱۹ بود که حفاری‌های اصولی، ساختمان‌های باستانی را از عمق ۱۰ متری زمین و آوارها کشف کرد.

اگر به این مکان رفتید، بازدید از معبد آنتونیوس پیوس، معبد کستور و پولوکس، معبد زحل، طاق سپتیموس سوروس، Curia، معبد وستا و طاق تیتوس را فراموش نکنید.

فواره‌ی تروی یکی از شاهکارهای قرن ۱۷ میلادی و یکی از پرطرفدارترین جاذبه‌های گردشگری رم است که در فیلم‌ها جاودانه شده است و در سفر به این شهر حتما باید از آن دیدن کرد.

انداختن یک سکه این آب‌نما سنتی است که به شما این اطمینان را می‌دهد که به رم بازخواهید گشت.

فواره‌ی تروی بزرگ‌ترین آب‌نمای رم است که آب آن از کانالی تامین می‌شود که توسط Agrippa، از حامیان بزرگ هنر در قرن اول پیش از میلاد ساخته شد تا آب را به حمام خود برساند.

این سازه خدای دریا،Oceanus را به همراه اسب‌ها، تریتن و صدف‌ها را به تصویر کشیده است. آب در اطراف این سازه‌های سنگی می‌چرخد و در حوضی بزرگ جمع می‌شود که پر از سکه است.

بعد از قرن‌ها دگرگونی و تغییر، این کلیسا هنوز هم شکل اصلی عصر کنستانتین (زمانی که ساخته شد) را حفظ کرده است.

نمای آن کاملاً به سبک باروک تزئین شده و نمونه‌ی خوبی از آن دوره است. در میان موزائیک‌های به کار رفته در این ساختمان، مطمئن باشید که می‌توانید زیبایی سقف چوبی قرن ۱۶ را ببینید.

اگر تعمیدگاه هشت ضلعی برای‌تان آشنا به نظر برسد، به این دلیل است که برای ساخت تعمیدگاه‌های بعدی بعد از آن در سراسر اروپا از مدل آن الگو گرفته شده است. این تعمیدگاه که در عصر کنستانتین ساخته شده، قدیمی‌ترین تعمیدگاه مسیحی جهان است.

مجموعه‌ای پله‌ها و پاگردها را پله‌های اسپانیایی می‌نامند، در حالی که هزینه‌ی ساخت آن را سفیر کشور فرانسه پرداخت کرده و این پله‌ها به کلیسای فرانسوی Trinita dei Monti منتهی می‌شود.

این پله‌ها نام خود را از Piazza di Spagna، میدانی که که در آن قرار دارد و یکی از میادین خاص رم محسوب می‌شود، گرفته است.

این پله‌ها یکی از محبوب‌ترین جاذبه‌ها برای گردشگران است چون می‌توانند آنجا بنشینند و در تابستان از خوردن بستنی ایتالیایی (گلاتو) لذت ببرند یا در زمستان با خوردن بلوط‌های داغ کباب که در قیف‌های کاغذی قرار دارند، دستان خود را گرم کنند.

در پایین این پله‌ها فواره‌ای به شکل قایق قرار دارد که با نام «Barcaccia» شناخته می‌شود و پیترو برنینی، پدر معمار بزرگ سبک باروک، جیان لورنزو برنینی ساخته است.

یکی از برجسته‌ترین بناهای باروک در رم، میدان پیازا ناوونا است که هنوز هم مشخصه‌ی استادیوم رمی که توسط امپراطور دومیتیان ساخته شده است را دارد.

در دوران قرون وسطی نیز از این میدان به عنوان محل برگزاری جشنواره‌ها و مسابقات اسب‌دوانی استفاده می‌شد و توسط Borromin، کسی که چندین کاخ و کلیسای Sant'Agnese (در سمت غربی میدان) طراحی کرده است، به سبک باروک بازسازی شد.

نما، منار و گنبد این بنا نشان‌دهنده‌ی روشی است که معمار باروکی، سطوح مقعر و محدی، جناغی، پنجره‌ها و ستون‌ها را به شکل قطعات مرتبط درست کرده است.

در سردابه‌ی کلیسای Sant'Agnese بقایای کف موزائیک رومی به چشم می خورد. Sant'Agnese الگویی برای کلیساهای باروک و روکوکو در ایتالیا و جاهای دیگر است.

ساخت حمام‌های کاراکالا در سال ۲۱۶ میلادی به اتمام رسید و خیلی بیشتر از حمام عمومی بود.

این حمام‌ها یک مرکز ورزشی کامل با حمام‌های آب گرم و سرد، یک استخر شنا، سونای خشک و بخار، ژیمناستیک و امکانات ورزشی، اتاق‌‌ها، باغ‌ها، مغازه‌ها، آرایشگاه‌ها و کتابخانه‌های عمومی بود. سازه‌ای عظیم و باابهت، منطقه‌ای به مساحت ۳۰۰ متر مربع را پوشش می‌دهد که شامل مجموعه‌ای از سالن‌های غول‌پیکر که گنبدها و طاق‌های آن با ستون‌های بسیار بزرگ ثابت نگهداشته شده‌اند.

این بنا ۱۵۰۰ نفر ظرفیت دارد. طبقه‌ها و دیوارهای آن با سنگ مرمر، موزائیک و نقاشی‌های دیواری پوشانده شده است و هنوز هم ویرانه‌های آن می‌توان نشانه‌هایی از شکوه و عظمت گذشته‌ی بنا را مشاهده کرد.

این بنا که یادبودی است برای پیروزی اتحاد ایتالیایی‌ها و به احترام اولین پادشاه آن ساخته شده است، چه به نظرتان باشکوه بیاید و چه یک بنای تاریخی زشت، باید اعتراف کنید که بی‌تردید یکی از بناهای تاریخی باعظمت رومی است.

بنای یادبود ویکتور امانوئل دوم بین سال‌های ۱۸۸۵ تا ۱۹۱۱، برای جشن موفقیت Risorgimento و وحدت ایتالیایی‌ها در سال ۱۸۷۰ ساخته شد.

این بنا بسیار عظیم است، ۱۳۵ متر طول، ۱۳۰ متر عمق و حدود ۷۰ متر ارتفاع. محراب della Patria (محراب وطن و مقبره‌ی سربازی ناشناخته) در این بنا قرار دارد. در بخش شرقی بنا، موزه‌ی مرکزی del Risorgimento واقع شده که موزه‌ی جالبی در مورد جنبش استقلال ایتالیا است.