ریشهاینجا بخون

رشد سریع سفرهاي بین‌المللی و داخلی، روند سفرهایی به مسافت دورتر در دوره زمانی کوتاه‌تر و ترجیح به حمل‌ونقل انرژي‌بر، موجب افزایش وابستگی گردشگري به انرژي‌هاي تجدیدناپذیر شده و در نتیجه آن، سهم این صنعت در تولید گازهاي گلخانه‌اي جهان به 5 درصد رسیده است. طبق آمارهای جهانی، از این تخمین 5 درصد، حدود 75 درصد به حمل‌ونقل برمی‌گردد. سفر با اتوبوس‌هاي بین شهري و قطار 34 درصد کل سفرها را تشکیل می‌دهد، اما تنها 13 درصد انتشار گاز دي اکسید کربن مربوط به این نوع سفر می‌شود؛ برعکس آن، سفر در مسافت‌هاي طولانی فقط 7/ 2 درصد کل سفر گردشگران را دربردارد که 17 درصد انتشار دی‌اکسید کربن به آن برمی‌گردد و انتشار گاز سایر وسایل نقلیه مانند سفر با دوچرخه نزدیک به صفر می‌رسد. پیش‌بینی‌های جهانی حاکی از آن است که سهم گردشگري در تغییرات اقلیمی تا سال 2035 به‌طور چشمگیري افزایش می‌یابد و انتشار گازهای گلخانه‌ای حاصل از پروازهاي هوایی از 40 درصد در سال 2005 به 52 درصد تا سال 2035 خواهد رسید. از سوی دیگر، بر اساس گزارش‌هاي سازمان ملل متحد، سرمایه‌گذاري در گردشگري سبز می‌تواند موجب کاهش هزینه انرژي، آب و زباله شود و ارزش تنوع زیستی، اکوسیستم و میراث فرهنگی را بالا ببرد. تجارب نیز نشان می‌دهد، این نوع سرمایه‌گذاري برگشت مالی قابل توجهی در کوتاه‌مدت به همراه خواهد داشت. از این رو انتظار می‌رود بهبود مدیریت زباله براي کسب و کارهاي گردشگري موجب صرفه‌جویی مالی شود، ایجاد شغل کند و جذابیت‌ مقصدها را بیشتر سازد. علاوه‌بر این، بررسی‌هاي آماري و محتوایی حاکی از آن است که مفهوم سبزگرایی به مفهوم عام در اقتصاد، به سطح ارتقاي فرهنگ و نگرش اجتماعی- اقتصادي جامعه بستگی دارد؛ به طوري که می‌توان دریافت کشورهاي سوسیال دموکرات که علاوه‌بر اقتصاد به رفاه جامعه توجه ویژه‌تري دارند، در سبزگرایی و از جمله در زنجیره تامین گردشگري بسیار پیروتر هستند.